Pierwsze wrażenia

Powiedziałam A, trzeba było powiedzieć i B... Skoro zgłosiłam się do konkursu to nie po to, żeby ciągnąć się na szarym końcu listy. :-) Wzięłam się zatem ostro za autopromocję. Znajomi moi i Królika wzięli sobie apele do serca i głosują. Dziękuję Kochani! Szczerze mówiąc musiałam wyjść poza swoją "sferę komfortu" - nie lubię być w centrum uwagi. Cecha ta spowodowała kiedyś poważne reperkusje w mojej rodzinie. Bowiem nie zaprosiłam na mój ślub nikogo poza osobami "niezbędnymi". Bo na samą myśl o wypełnionej ludem sali urzędu stanu cywilnego robiło mi się słabo. (A już kompletnie nie wyobrażam sobie możliwości wystąpienia w roli panny młodej na imprezie pod tytułem "ślub kościelny"...) Tym jednym niedyplomatycznym posunięciem załatwiłam sobie animozje ze strony bliższej i dalszej rodziny oraz znajomych. Ale przynajmniej proces zaślubin odbył się bez zakłóceń w postaci nagłych omdleń branki.
Blog ma nowych czytelników a ja zbieram recenzje. I cięgi. Szczególnie od właścicielek psów. ;-) Tylko czekać aż dołączą do nich feministki, księża, panie w moherowych beretach, lekarze, młode matki, psychologowie i nie wiem, kto tam jeszcze. Cóż, Kochani, jeszcze się taki nie urodził co by każdemu dogodził... Jestem dużą dziewczynką i miałam pełną świadomość tego, że wystawiając swe zapiski na widok publiczny muszę mieć siłę znieść i pochwały i obelgi. A to dopiero początek...
;-)

PS. Może dla równowagi właściciele kotów pochylą się nade mną z sympatią... ;-) Co prawda kota jeszcze nie mam ale kocią naturę - tak. Lubię gładzić delikatne futerko. A nader wszystko - lubię kocią niezależność i tajemniczość. Też lubię chadzać własnymi drogami i zawsze spadam na cztery łapy. Tak, zdecydowanie przygarnę kota, jak tylko Bruno podrośnie. Kociarze - głosujcie! ;-)