Kieres w szafie, Starzyński z obsraną głową czyli… patriotyzm mój codzienny

Polacy wracają z Wielkiej Brytanii i rejestrują się w urzędach pracy. Masowo. Tak jak masowo wcześniej wyjeżdżali. Nie ma się czemu dziwić. Wyspiarze podobno zaczynają się burzyć przeciwko obcokrajowcom pobierającym zasiłki z ich wyspiarskiej kasy.
Kiedyś podejmowaliśmy w rozmowach wątek emigracyjny. "Spakujmy się i wyjedźmy". Bo gdzieś "tam" miało nam być łatwiej. Ksenofobką nie jestem ale kosmopolitką też nie. Po liźnięciu zagranicznego życia zdecydowanie stwierdziłam, że moje miejsce jest nad Wisłą. Konkretnie w naszej szpetnej Warszawce, której nie chciałabym jednak zamienić ani na malowniczy Gdańsk czy Kraków – gród "z duszą". Kocham swoje miasto (aczkolwiek trudna to miłość, jak słusznie zauważyła Albertyna ;-) i szukać szczęścia gdzie indziej nie zamierzam.
Nigdy nie myślałam o sobie jak o patriotce. "Patriotyzm" w wydaniu drapiącym rany i ipeenowskim mnie odpycha. Nie przywiązuję szczególnej wagi do symboli narodowych (aczkolwiek widok chłopców trzymających przed meczem dłonie na piersiach przy dźwiękach hymnu narodowego w pewien sposób mnie wzrusza i nawet gul mi w gardle potrafi stanąć…) a w domowym zaciszu psioczę sobie na - miłościwie nam urzędującą - głowę państwa. Ale jakie czasy taki patriotyzm. Skoro tu żyję, rodzę i podatki płacę i wynosić się nie zamierzam bez względu na smród, brzydotę i głupotę panoszące się wokół, patriotką chyba jednak jestem. Ja lubię ten nasz szczególny "folklor" – urzędy, w których spędza się godziny na wypełnianiu absurdalnych papierków, swojski smrodek w autobusach (trzeba pojeździć kilka miesięcy wyjałowioną komunikacją miejską w cywilizowanym świecie, żeby za smrodkiem i drącymi się pijaczkami zatęsknić) czy awantury w kolejkach (politycznie poprawne "haj" okraszone przyklejonym do twarzy "big smajl" może wyjść człowiekowi bokiem). Mimo wszystko dobrze się odnajduję w tym naszym dziwnym świecie, wiem jak się w nim poruszać. I wolę zgłębiać tę sztukę doprowadzając ją do perfekcji niż uczyć się wszystkiego od nowa gdzieś indziej...